معنی وزن آوردن در لغت نامه دهخدا

وزن آردن. وزن داشتن. سنگینی داشتن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : مشقت طاعت در جنب نجات آخرت وزنی نیارد. (فرهنگ فارسی معین از کلیله و دمنه چ مینوی ص 53).، چه وزن آورد جای انبان باد، که میزان عدل است و دیوان داد.، سعدی.، نیاز من چه وزن آرد بدین ساز، که خورشید غنی شد کیسه پرداز.، حافظ (دیوان چ قزوینی - غنی ص 355).،، اعتبار و قدر داشتن. (یادداشت مرحوم دهخدا)

معنی وزن آوردن در فرهنگ فارسی معین

فربه شدن، ارزش داشتن

معنی وزن آوردن - جستجوی لغت در جدول جو

وزن آوردن

لغت نامه دهخدا

وزن آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

وزن آوردن

فرهنگ فارسی معین

بز آوردن

در قماربازی بد آوردن و باختن

فرهنگ فارسی عمید

پوزش آوردن

عذرخواهی کردن، پوزش خواستن

فرهنگ فارسی عمید

چین آوردن

به وجود آمدن تا و شکن در چیزی، چین افتادن

فرهنگ فارسی عمید

زور آوردن

زور دادن، فشار دادن، فشار وارد کردن بر کسی یا بر چیزی

فرهنگ فارسی عمید

عزم آوردن

(گِ رِ تَ)

تصمیم گرفتن. اراده کردن:
بر آنم میاور که عزم آورم
به هم پنجه ای با تو رزم آورم.
نظامی.
کجا عزم راه آورد راهجوی
نراند چو آشفتگان پوی پوی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کین آوردن

(کَ دَ)

خصومت و ستیزگی و جنگ و جدال. (ناظم الاطباء). جنگیدن. نبرد کردن. رزم آزمودن:
دل کینه ورشان به دین آورم
سزاوارتر زآنکه کین آورم.
فردوسی.
اگر پیل با پشّه کین آورد
همی رخنه در داد و دین آورد.
(از العراضه).
، انتقام کشیدن. (فرهنگ فارسی معین) :
چو کین آوری کین ستانی کنم
شوی مهربان مهربانی کنم.
نظامی.
رجوع به مدخل بعد شود

خصومت و ستیزگی و جنگ و جدال. (ناظم الاطباء). جنگیدن. نبرد کردن. رزم آزمودن:
دل کینه ورْشان به دین آورم
سزاوارتر زآنکه کین آورم.
فردوسی.
اگر پیل با پشّه کین آورد
همی رخنه در داد و دین آورد.
(از العراضه).
، انتقام کشیدن. (فرهنگ فارسی معین) :
چو کین آوری کین ستانی کنم
شوی مهربان مهربانی کنم.
نظامی.
رجوع به مدخل بعد شود

لغت نامه دهخدا

گزند آوردن

(غَ زَ دَ)

صدمه رساندن. آسیب آوردن. آزار رساندن:
گر درم داری گزند آرد بدین
بفکن او را گرم و درویشی گزین.
رودکی.
به تیر و کمان و به تیغ و کمند
بکوشد که بر دشمن آرد گزند.
فردوسی.
و رجوع به گزند شود

لغت نامه دهخدا

رزم آوردن

(تَغْ دَ)

جنگ کردن. رزم کردن. جنگیدن. نبرد کردن:
نباشد امیدم سرای دگر
نباید که رزم آورم با پدر.
فردوسی.
بر آنم میاور که عزم آورم
به هم پنجه ای باتو رزم آورم.
نظامی

لغت نامه دهخدا

پوزش آوردن

(وُ رَ)

پوزش کردن:
ز گفتار او پوزش آورد پیش
بپیچید از آن بیهده رای خویش.
فردوسی.
ز دیدار تو شرم دارم همی
بدین کرده ها پوزش آرم همی.
اسدی.
رجوع به پوزش شود

لغت نامه دهخدا

زور آوردن

(چُ بَ تَ)

زور دادن. فشار دادن. (فرهنگ فارسی معین). نیرو کردن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : و آب چنان زور آورد که آن زنجیرها بگسست. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 138).
چه زور آورد پنجۀ جهد مرد
چو بازوی توفیق یاری نکرد.
سعدی (بوستان).
که زور آورد گر تو یاری دهی ؟
که گیرد چو تو رستگاری دهی ؟
سعدی (بوستان).
دست بالای عشق زور آورد
معرفت را نماند جای ستیز.
سعدی.
- زور بر خاک سیه آوردن، کنایه از کشاورزی کردن. زراعت کردن:
جستن گوگرد احمر عمر ضایع کردن است
زور بر خاک سیه آور که یکسر کیمیاست.
ابن یمین.
، تعدی کردن. ستم کردن. (فرهنگ فارسی معین). مقابله کردن. سرکشی کردن. فشار آوردن. هجوم آوردن: ارتفاع ولایات نقصان پذیرفت و خزانه تهی ماند و دشمنان زور آوردند. (گلستان).
سرشته ست یزدان شفا در عسل
نه چندانکه زورآورد با اجل.
سعدی (بوستان).
خدایا به غفلت شکستیم عهد
چه زور آورد با قضا دست جهد.
سعدی (بوستان).
رجوع به زور و دیگر ترکیبهای آن شود

معنی وزن آوردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما